содржина
Покажи ми го твојот цртеж... Ќе ти кажам кој си!
Кога Матилда ја дизајнира својата куќа на принцезата, таа го вложува целото свое срце во неа. Неговите бои се светли и живописни, неговите форми се полни со движење, а неговите ликови се многу смешни. Токму како неа! Нејзиниот татко и јас сме воодушевени од талентот на нашиот 4-годишен уметник! », забележува со восхит Северин, неговата мајка. Да, потврдува Патрик Естраде, психолог: Она што ги обележува детските цртежи е нивната креативност и нивната прекрасна едноставност. Не се замараат со договорените идеи. Сè додека им дозволуваме да го направат тоа и ги земаме поединечно (за да ги спречиме да влијаат еден на друг), тие ја пуштаат нивната имагинација и нивната фантазија по желба на прстите. »Црн молив, обоени пастели, маркери, маркери, боја, се е добро за изразување на нивните емоции. Домот е тема која многу ги инспирира малите деца. „Додека ние возрасните често сме многу конвенционални и заглавени во раскажувањето, деца, тие покажуваат смело во исто време како и поезијата. Возрасниот или ќе го нацрта вообичаениот стереотип на куќата или ќе размисли како ќе го претстави. Детето ќе дозволи неговата спонтаност да дејствува. За разлика од возрасниот, тој живее, не се подготвува да живее. Затоа, процесот на цртање е моментален и бесплатен“, објаснува психологот.
Прочитајте исто така: Дешифрирање на цртежите на бебето
Преку цртање детето ги изразува своите чувства за животот
На пример, детето може многу лесно да нацрта две сонца над неговата куќа, тоа не е проблем за него. Возрасниот нема да се осмели или воопшто да размислува за тоа. Често има голем број на непроменливи елементи во дизајните на детските домови. Има триаголен покрив, прозорци горе, а не на приземје, често заоблена врата (која дава мекост), опремена со рачка (затоа е добредојдена), камин десно (ретко лево) и чад оди надесно (ако има оган во каминот значи дека куќата е населена. Чадот што оди надесно е синоним за иднината), -вол во покривот (што може да се смета за око). Ако куќата го претставува самото дете, интересно е да се анализира и она што е наоколу. Може да има дрвја, животни, луѓе, патека што води таму, автомобил, езерце, птици, градина, облаци… Сè е добро за раскажување приказна која е и внатре и надвор. Во оваа смисла, цртежот на куќата дава информации за односот што детето го има со светот и со другите.
Она што го интересира психологот во цртежот не е неговиот естетски аспект, туку психолошката содржина, односно она што куќата може да го изрази за детето и неговиот живот. Овде не станува збор за психоаналитичко толкување кое има за цел да идентификува некои грешки или психолошки нарушувања, туку за вистинска тенденција.